الاستیسیته خاصیت مکانیکی مواد برای بازگشت به شکل اولیه پس از حذف نیرو است و در محدوده ناحیه الاستیک ماده عمل می‌کند و با ساختار مولکولی و دما مرتبط است. پارامترهایی چون مدول یانگ، برشی و حجمی آن را توصیف می‌کنند.
شکنندگی، خاصیتی مکانیکی است که شکست سریع و ناگهانی بدون تغییر شکل پلاستیک رخ می‌دهد. عوامل مؤثر شامل ساختار بلوری، دما و بارگذاری است. با عملیات حرارتی و اصلاح ساختار، شکنندگی مدیریت می‌شود.
شکل‌پذیری توانایی یک ماده در تحمل تغییر شکل پلاستیک بدون شکست است. این خاصیت، به‌ویژه در فرآیندهای صنعتی مانند نورد و اکستروژن، اهمیت دارد و با عواملی مانند ساختار کریستالی، ترکیب شیمیایی و دما تغییر می‌کند.شکل‌پ
سختی فولاد به ترکیب شیمیایی، فازهای میکروسکوپی، عملیات حرارتی و فرآیندهای سطحی وابسته است. عواملی مانند کربن، عناصر آلیاژی، ساختار دانه‌ها و نرخ سرمایش نقش کلیدی دارند.
سختی مقاومت ماده در برابر خراش، فرورفتگی و تغییر شکل است. به عوامل مختلفی چون ساختار بلوری و دما وابسته است. روش‌های اندازه‌گیری شامل برینل، ویکرز، راکول و موس برای کاربردهای متنوع استفاده می‌شوند.
چقرمگی ترکیبی از استحکام و شکل‌پذیری است که توانایی ماده برای جذب انرژی قبل از شکست را نشان می‌دهد و با بهینه‌سازی ترکیب شیمیایی و عملیات حرارتی در فولادها افزایش می‌یابد.
استحکام فشاری از مهم‌ترین خواص مکانیکی در طراحی قطعات است که مقاومت ماده در برابر نیروهای فشاری را بدون شکست نشان می‌دهد. در فولاد، با کنترل ترکیب شیمیایی، ریزساختار و عملیات حرارتی، استحکام بهینه‌سازی می‌شود.
تفاوت استحکام کششی و فشاری در مقاومت مواد در برابر نیروهای مختلف است. استحکام کششی برای مواد شکل‌پذیر و نیروهای کششی مهم است، در حالی که استحکام فشاری برای مواد ترد و سازه‌های تحت فشار حیاتی است.
استحکام کشش مقاومت ماده در برابر نیروهای کششی تا پیش از شکست است. این خاصیت به عواملی مانند ساختار بلوری، ترکیب شیمیایی و عملیات حرارتی وابسته است و با نمودار تنش-کرنش تحلیل می‌شود.
استحکام در خواص مواد مقاومت ماده در برابر نیروهای مختلف را تعیین می‌کند و در صنعت آهن و فولاد تضمین‌کننده ایمنی، دوام و کارایی است. این ویژگی با ترکیب شیمیایی، ریزساختار و عملیات تولید بهبود می‌یابد.
مکانیزم های استحکام بخشی مواد با تغییر ساختار بلوری یا آمورف، خواص مکانیکی مانند استحکام و سختی را توسط روش‌هایی نظیر کار سختی، محلول جامد، کاهش اندازه دانه‌ها و نانوساختارسازی بهبود می‌بخشند.
